مشکل اصلی اعتياد آن است که حتی پس از ترک موفق و دوره طولانی عدم مصرف، همچنان خطر عود مجدد وجود دارد.

عود معمولا توسط یکی از سه فاکتور زیر تحریک می گردد:
🚩مواجهه مجدد با داروی اعتیادآور
🚩استرس
🚩حضور در شرایطی که موجب یادآوری خاطرات مصرف دارو گردد
❌تا به امروز هیچ درمان فارماکولوژیکی به تنهایی (حتی همراه با دخالت های رفتاری) به گونه ای موثر به حذف اعتیاد منجر نشده است.
این بدین معنی نیست که اعتیاد غیرقابل برگشت می باشد. بی شک اقدامات درمانی در هر مرحله ای از بیماری مفید خواهد بود.

🔹آنتاگونیست های اوپیوییدی و بنزودیازپینی تنها آگونیست هایی هستند که در این زمینه مورد تایید FDA قرار گرفته اند.

🔹آگونیست آدرنرژیک آلفا، کلونیدین با موفقیت جهت تسکین علایم سندرم ترک به کار گرفته شده است.

🔹یک روش بسیار پذیرفته شده جایگزینی دارویی آگونیستی قابل دسترس و قانونی با اثر بر گیرنده های داروی مورد سوء مصرف می باشد.چنین رویکردی در مورد اپیوییدها و نیکوتین به تایید رسیده است.

🔹به عنوان مثال معتادان به هرویین جهت جایگزینی از متادون و معتادان به نیکوتین از چسب های پوستی حاوی نیکوتین جهت جایگزینی بهره می گیرند.

✅در مجموع یک دارو با سرعت تاثیر بالا با داروی دیگری که آهسته تر اثر نموده یا آهسته تر جذب می شود، جایگزین می گردد.

✅چنین رژیم های درمانی جایگزینی، به نحو موثری باعث کاهش عوارض بهداشتی جانبی همچون کاهش جنایت های ناشی از مواد مخدر و پذیرش اجتماعی بهتر فرد شده است.

✅در صورت تداوم وابستگی، می توان همراه با مداخلات رفتار درمانی بیمار را تشویق نمود تا به تدریج دوز دارو را کاهش داده و دارو را ترک کند.
🔴بزرگترین چالش درمانی، درمان خود اعتیاد می باشد.

🔸یک رویکرد، کاهش میزان ولع مصرف با واسطه درمان فارماکولوژیک می باشد.

🔸نالتروکسان آنتاگونیست گیرنده اپیوییدی* µ * و آگونیست نسبی جهت درمان اعتیاد اپیوییدها و الکل به تایید FDA رسیده است.
اثرات این دارو کم می باشد و احتمالا باعث تعدیل سیستم های اپیوییدی درون زاد می شود.

🔸اخیرا اقدامات درمانی با بسیاری از داروها از جمله آگونیست های با تمایل بالا به گیرنده GABAb مانند باکلوفن انجام شده که باعث کاهش ولع مصرف بوده است.
این اثر احتمالا ناشی از مهار نورون های دوپامینرژیک در ناحیه VTA (ناحیه تگمنتال قدامی) می باشد.

منبع پیک دارویی نوین