سالمونلا و درمان سرطان

سالمونلا و درمان سرطان

دانشمندان در دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست به تجربه شگفت انگیزی دست یافتند که منجر به کشف راه حلی برای درمان کانسر های مقاوم به کموتراپی شد.

 

سالمونلا و درمان سرطان


نتایج این مطالعات در 25 جولای 2016 منتشر شد.

اما داستان از چه قرار است؟

photo_2016-08-07_15-59-05

بیش از ۱۵۰ سال است که دانشمندان عنوان می کنند گونه هایی از باکتری ها می توانند در کاهش تومورهای بدخیم موثر باشند.

اخیرا محققین پیشنهاد به استفاده از باکتری هایی مانند “سالمونلا ” برای تحریک غیر مستقیم سیستم ایمنی و مبارزه با کانسر کرده اند.

همچنین این مساله نیز کشف شده که برخی باکتری ها بطور انتخابی تمایل به تکثیر در سلولهای توموری را دارند که این امر باعث افزایش پتانسیل درمانی آنها می شود.

پروتئینی به نام P- gp در سطح سلولها وجود دارد و بطور معمول وظیفه آن پمپ کردن مواد زائد، توکسین ها و دبری ها به خارج از سلول است.

مشاهده شده که در سلولهای تومورال، حضور بیش از حد این پروتئین ها در سطح سلول، باعث خارج کردن داروهای آنتی کانسر به خارج از سلول پیش از عمل کردن آنها شده و در نهایت باعث مقاومت دارویی می شود.
و اما کلید معما اینجاست:

 

پروتئینی به نام SipA یا salmonella invasion protein A

سالمونلا و درمان سرطان

در باکتری سالمونلا وجود دارد که می تواند پروتئین P-gp را از بین ببرد و بدین ترتیب مانع از اثرات مقاومت دارویی آن بشود.
علی رغم پتانسیل SipA برای درمان کانسر، اما هنوز لازم است که این پروتئین بطور اختصاصی به سلولهای تومورال برسند.

لذا دانشمندان، نانوذره ای از جنس طلا و مقلد سالمونلا ساختند تا SipA را حمل کرده و به سلولهای تومورال برساند، و آن را nanobug می نامند.

(زیرا SipA در خارج از باکتری پایداری بسیار کمی دارد و به تنهایی قابل تزریق به تومور نیست)
از آنجا که سلولهای تومورال متفاوت از سلولهای نرمال هستند و منافذ بزرگتری در سطح خود دارند، اندازه این ذره به گونه ای انتخاب شد که به اندازه کافی برای ورود به سلولهای تومورال کوچک باشد، اما بزرگتر از منافذ سلولهای نرمال.

بدین ترتیب جذب انتخابی در سلولهای تومورال صورت می گیرد.
حال زمان آزمایش بر مدلهای حیوانی بود:

محققین SipA -nanobug را بطور همزمان با یکی از پرکاربردترین داروهای کموتراپی، Doxorubicin ، بر روی مدل موشی مبتلا به کانسر کولون، و مدل موشی دیگری مبتلا به کانسر پستان به کار بردند.

 نتایج شگفت آور بود:
پس از سی روز، تومور تقریبا غیر قابل تشخیص شد.
و در برخی مدلها هم اندازه تومور به یک لایه نازک بافتی کاهش یافت.

قدم بعدی این دانشمندان، گسترش این مطالعات بطور preclinical است، تا میزان امنیت، سمیت و دوز لازم از nanobug در مطالعات انسانی تعیین شود.
منبع پیک دارویی نوین

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *